مالیات و بیت المال را بگونه ای وارسی کن که صلاح مالیات دهندگان باشد، زیرا بهبودی مالیات و مالیات دهندگان ،

عامل اصلاح امور دیگر اقشار جامعه می باشد و تا امور مالیات دهندگان اصلاح نشود کاردیگران نیز سامان نخواهد گرفت

زیرا همه مردم نان خور مالیات و مالیات دهندگانند.

باید تلاش تو در آبادانی زمین بیشتر از جمع آوری خراج باشد که خراج جز با آبادانی فراهم نمی گردد و آن کس که

بخواهد خراج را بدون آبادانی مزارع به دست آورد، شهر هار ا خراب و بندگان خدا را نابود و حکومتش جز اندک

مدتی دوام نیاورد.

پس اگر مردم شکایت کردند از سنگینی مالیات یا آفت زدگی یا خشک شدن آب چشمه ها یا کمی باران یا خراب شدن زمین

در سیلاب ها یا خشکسالی ،درگرفتن مالیات به میزانی تخفیف ده تا امورشان سامان گیرد و هرگز تخفیف دادن

در خراج تو را نگران نسازد زیرا آن اندوخته ای است که در آبادانی شهر های تو و آراستن ولایت های تو نقش دارد

و رعیت تو را می ستایند و تو ازگسترش عدالت در میان مردم خشنود خواهی شد و به افزایش قوت آنان

تکیه خواهی کرد به انچه در نزدشان اندوختی و به آنان بخشیدی و با گسترش عدالت در بین مردم  و مهربانی با

رعیت به انان اطمینان خواهی داشت .

آنگاه اگر در آینده کاری پیش آمد و به عهده شان بگذاری باشادمانی خواهند پذیرفت زیرا عمران و آبادی قدرت تحمل مردم را زیاد 

می کند.

همانا ویرانی زمین به جهت تنگدستی کشاورزان است،و تنگدستی کشاورزان به جهت غارت اموال از طرف زمامدارانی است

که به آینده حکومتشان اعتماد ندارند و از تاریخ گذشتگان عبرت نمی گیرند.

نهج البلاغه - نامه 53